Author: Voice Of Kabin

 मार्च ८ २०२५ (फागुन २५ २०८१ साल)

हे नेपाल भूमिमा जन्मनुभई हाल विश्वभर फैलिएर रहनुभएका र हाल  यस संसारमा पार्थिव रूपमा नरहनुभएका सबैसबै नेपालीमूलका संस्कृत एवं नेपालीभाषी पूजनीय, श्रद्धेय, ऋषिगण, तपस्वीहरू, गुरुदेवहरु, गुरुमाताहरू, जननी देवीहरू, महात्माहरू, ध्यानी, ज्ञानी, योगीहरू, सम्पूर्ण ज्योतिष गुरुहरू, विद्वानहरू मानवता र मानव चेतनाका संरक्षकहरू, अभियन्ताहरू सबै धर्मका गुरुहरु, गुरुमाताहरू, साधु, सन्त, महन्त, सन्यासी, सम्पूर्ण आध्यात्मिक आत्माहरू सबैमा हृदयको प्रणाम, आत्मीय  ढोग !

म यहाँहरुकै एक शिष्य, जिज्ञासु मानव, सृजनाको विद्यार्थी,  योग-ध्यान-ज्ञानको अन्वेषक, प्रेमको पूजारी र उत्सुक अविरल यात्री हुँ। आफ्नै खोजी गर्ने क्रममा हजारौं वर्षअघि शुरु भएको यो सृष्टिचक्र-समयको गति र मानव कल्पवृक्षमा यो प्रकृति नियम भित्रको निरन्तर परिवर्तनको यात्रामा यहाँहरूले गरिरहनुभएको हर शुभ प्रयासहरूलाई बुझ्ने, बलदिने, सघाउने, सजाउने, सहज बनाउने र बदलिने कार्यमा प्रयत्नरत छु ।

यहाँहरू धेरैसँग म पनि  युग सचेतकको भूमिका निर्वाह  गरिरहेको अनुभूति हुन थालेको छ ।  हाल म मेरा दुई माताहरू ज्ञानमाता र शक्तिमाताको संरक्षण र लामो समयको ब्रह्माण्डको ध्यान पछाडि म ग्रहहरू र यहाँहरूको प्रभावमा र निर्देशनमा भएका तरङ्गहरूले संकेत दिइरहेका छन्। मेरो अल्पज्ञान के हो सोध्न जान्न उत्सुक छु । मेरा नयाँ  अनुभूतिहरू, अनुभवहरूका बारेमा यहाँहरुलाई म बताउँदै , जानकारी गराउँदै जानेछु ।

यस्तो प्रेम, दया, योग, ध्यान, ज्ञान, ऊर्जा, शक्तिशाली, सृजनशील, दिव्य, पवित्र, आनन्द एवं शान्तिको माटो नेपाल भूमिमा यस्तो भूस्वर्गमय  देव भूमिमा दूरदर्शी ज्ञानी, आध्यात्मिक  पुर्खाहरूबाट आशीर्वाद प्राप्त गरेर जन्मनुभएका पुण्य र पवित्र आत्माहरू यहाँहरू र यहाँका सन्ततिहरू वीर, प्रतापी, साहसी, अखण्डित, गौरवशाली, स्वाभिमानी,  मिलनसार एवं असल हुँदाहुँदै पनि थोरैदेखि बाहेक धेरै खुसी-सुखी र आनन्दित हुन सकेका छैनन् । सबैले समृद्धि र प्रगतिको प्रसाद  ग्रहण गर्न सकेका छैनन् ।  यहाँहरूकै ज्ञानबाट हामीलाई जानकार र अनुभूति  अवश्य छ कि हामी समयचक्रको अप्ठ्यारो कालखण्डमा भएको कारण हामी सबै यस्तो भूमिमा जन्मेर, रहेर पनि अप्ठ्यारो यात्रामा अगाडि गुज्रिरहेका छौं । र यो पनि जानकार र अनुभूति अवश्य छ कि परिवर्तन सृष्टि र संसारको नियम हो। परिवर्तन र समयले कसैलाई कुर्दैन, ऋतु परिवर्तन जस्तै आइरहने सुख-दुःख, हार-जित, लाभ-हानि, सफलता-असफलता, जनम-मृत्यु सृष्टिको नियम हो । यो बुझ्नु र धैर्यता र प्रतिक्षा गर्नसिक्नु हाम्रो ज्ञान हो।

हामी  महानवयुग आगमन एवम् परिवर्तनको मिरमिरे शुभबिहानीमा छौँ।

महानवयुगको आगमन अगाडि नै हामी सबैले वातावरणलाई प्रेममय बनाउनु पर्छ ।  यसको थालनी केही समय अगाडि बाटै शुभारम्भ भएको यहाँहरू जानकार नै हुनुहुन्छ । माताहरूको प्रेम र आज्ञा अनुसार म आफ्नो कर्मपथमा निरन्तर छु । आज यहाँहरूकै  शुभ आशीर्वादको लागि यो पत्रमार्फत् निवेदन चढाउँदैछु ।

अनुरोध र आह्वान;

सम्पूर्ण नेपाली जाति, नेपालीभाषी मिली, सृष्टिको नियम बुझी, सुखदुख बाँड्दै, पूर्ण सकारात्मक बनी एकबद्ध रूपमा यस महानवयुगलाई स्वागत गर्ने समय आएको छ ।मानव जातिलाई ज्ञान, योग र ध्यानलाई आधार बनाएर सेवा गर्ने  जिम्मेवारी आएको छ । सबैको तेस्रो आँखा खोल्ने मन्त्र सिकाइदिने मुहूर्त आएको छ।  आनन्दको अनुभूति बाँड्नेछौं, सुख, शान्ति, समृद्धि र प्रगतिको  यात्रामा सँगसँगै अगाडि बढ्नेछौं ।

हे सम्पूर्ण पूज्य गुरुदेव र गुरुमाताहरू !

समयको यस घडीमा सबैलाई निःसन्देह बनी आफ्नो सद्चिन्तन र सद्कर्ममा  लगनबद्ध भएर लगाउन  हजुरहरूको आशीर्वादसँगै मार्गदर्शन होस् भनी सबैलाई विनम्र अनुरोध र आह्वान गर्न अनुमति माग्दछु।

आफ्नो कर्मको आधारमा सबैको जय होस् !  कल्याण होस् ! तेस्रो  आँखाको उदय होस् !

यात्राका अनुभूति, शिक्षा, ज्ञान र सन्देश र कार्यहरू voiceofkabin.com  मा जानकारी गराउँदै  जानेछु,

सबैको निरन्तर आशीर्वाद, शुभकामना, सुझाव तथा सहभागिताको अपेक्षा गरेको छु ।

प्रार्थी,

कवीन्द्र राज सिटौला “जिज्ञासु”

आदरणीय टीकाराम यात्रीज्यू,
नमस्कार !

हाम्री ९४ वर्षकी ममतामयी मुमा मनमाया सिटौलासँग तपाईंको युट्यूव च्यानलबाट प्रस्तुत भएको ‘कुरा सुन्नु पाकाको’ को पाँचौं शृङ्खलामा लिइएको अन्तरवार्ता हेर्ने अवसर प्राप्त भयो। तपाईंले तयार गर्ने यो लोकप्रिय शृङ्खलामा मेरी मुमाको अन्तरवार्ता समावेश गर्नुभएकोमा यहाँलाई हार्दिक धन्यवाद दिन्छु।

पूज्य मुमाको स्मरण शक्ति यथावत् नरहेको अवस्थामा पनि यहाँले आफ्नो व्यस्त समय मिलाएर आठ दशकभन्दा अघिदेखिका उहाँका जीवनका कथा, व्यथा र उत्साहहरू सृजनात्मक, कलात्मक र मनोरञ्जनात्मक रूपमा बाहिर ल्याइदिनुभएकोमा हाम्रो समग्र परिवारका तर्फबाट समेत म पुनः हार्दिक धन्यवाद व्यक्त गर्दछु।

मुमाले सक्दो कोसिस गरे पनि उहाँको कम हुँदै गएको स्मरणशक्तिका कारण तपाईंका केही प्रश्नका उत्तरहरू अपूरा नै भएको अनुभूति भएको थियो। यसै सन्दर्भमा पत्रमार्फत् सम्बोधन गर्ने प्रयत्न गर्दै त्यसका लागि तपाईंको केही समय लिन अनुमति चाहन्छु। सर्वप्रथम तपाईंले शुरु गर्नुभएको ‘कुरा सुन्नु पाकाको’ कार्यक्रमका लागि बधाई ज्ञापन गर्दै सफलताको हार्दिक शुभकामना व्यक्त गर्दछु।

यस्ता कार्यक्रमले हाम्रा पूज्य बुबाआमा, हजुरबुबाहजुरआमाजस्ता अघिल्ला पुस्ताका महत्त्वपूर्ण सूचना र अनुभवहरू हामी र हाम्रा सन्ततिका लागि प्रेरणादायी बौद्धिक खुराक हुनेछन्। यो आफैंमा अघिल्लो पुस्ताको सम्मान हो भने पछिल्लो पुस्ताको लागि मागदर्शन पनि हो भन्ने मैले मानेको छु।

यहाँले सन्चालन गर्नुभएको कार्यक्रमबाट हाम्रो जीवनको गहिराइ र उचाइमा पुग्न अवश्य सहयोग हुनेछ। किनभने पाका अनुभवी व्यक्तित्वहरूको ज्ञान र अनुभव हाम्रो जीवनका लागि वास्तवमा नै वरदान र आशीर्वाद हुनेछन्। हाम्रो चिन्तन र कार्यकुशलतामा यस्ता सन्दर्भले अवश्य नै सकारात्मक प्रभाव पार्दछन्।

मानिसको जीवन ज्ञान र अनुभवको महासागर हो। मेरो सानो बुझाइमा यसलाई जान्न हामीले आफ्नै पूर्व जन्मको कर्म लिएर आएका हुन्छौं। त्यही कर्मका आधारमा अर्को जीवनको जग खडा भएको हुन्छ जसले गर्दा हरेक अर्को जुनीमा हामी अँध्यारोबाट उज्यालो र प्रस्तुत उज्यालोबाट दिव्य उज्यालो ज्योतितिर जाने क्रम अगाडि बढ्छ।

यसकै आधारमा आफ्नो कर्मलाई जान्न सक्नु, क्षमतालाई बुझ्न सक्नु जीवनको महत्त्वपूर्ण उपलब्धि हो। जसले यो कुरालाई बुझ्ने कोसिस गरेर जीवनलाई परीक्षण गर्दै उच्च सदुपयाोगका साथ सञ्चालित हुन्छन्, उनीहरू अवश्य आफ्नो कर्मको पहिचान छोड्दै इतिहास बनाएर अर्को पुण्य कर्म प्राप्तिका लागि अन्तर्चेतनाको ढोका खोल्दै अझ सचेत र सक्रिय हुनेछन्। यसै क्रममा आत्माको सुन्दर यात्रा निरन्तर निर्मलतातिर बढिरहने छ।

यहाँले लिनुभएको हाम्री पूज्य मुमाको अन्तरवार्तामा जानकारीका लागि सोध्नुभएको एउटा प्रश्नको उत्तर, जसमा उहाँ पूर्ण विस्मृत हुनुभयो, म त्यसलाई मात्र पूरा गर्ने प्रयत्न गर्दैछु। यहाँलाई मुमाले छोराभन्दा प्रिय भनेर ग्रहण गरिरहँदा तपाईंले आफूलाई नाति सरहको भन्न रुचाउनुभयो।

तथापि तपाईं र म दाइ, भाइ नै हौं किनभने तपाईंकी आमा मेरी पनि पूज्य आमा नै हुनुहुन्छ। मेरो जीवनको यात्राका क्रममा भेट हुने प्रत्येक मानव मनबाट म केही सिक्ने कोसिस गर्छु। त्यो पलको लागि ऊ मेरो गुरु हुन्छ।

तपाईंका कार्यक्रमहरूबाट मैले धेरै ज्ञान लिएको छु। यस अर्थमा तपाईं मेरो गुरु पनि हुनुभयो र यो मेरो जीवन यात्रामा भेटिने सबै मानवलाई म गुरुमित्रका रूपमा सम्मानपूर्वक ग्रहण गर्दछु। शास्त्रअनुसार सोह्र वर्षभन्दा माथि पुगेपछि जो कोही पनि मित्रबराबर हुने भएकाले तपाईं मेरो मित्र पनि हुनुभयो।

आफ्नो दाइ भाइ, मित्र मात्र होइन सबैसित सधैं सत्य बोल्नुपर्छ र अरूलाई परेका बखत जस्तो पनि सहयोग गर्नुपर्छ भन्ने ज्ञानलई हामी सबैले आत्मसात गर्नुपर्छ भन्ने कुरा गुरु, तथा मान्यजनहरूबाट सुन्दै आएका छौं, जुन जीवनको पाँच दशक कटेको यो समयमा आएर व्यक्तिगत रूपमा म स्वयंले अझ व्यावहारिक रूपमा स्वीकार गरिरहेको छु।

तपाईंले पूज्य मुमालाई सोध्नु भएका प्रश्नमध्ये ‘तपाईंका अहिले छोरानाति कोको छन्? कहाँकहाँ पुगेका छन्, कस्तो काम गर्दै छन्? सबैका बारेमा भन्दिनु न, सम्झे जति?’ मार्फत परिवारको बारेमा जानकारी लिन उत्सुकता जनाउनुभयो तर यो प्रश्नको पूरा उत्तर दिन पूज्य मुमालाई गारो भयो। उहाँको उमेरसँगै आएको विस्मृतिका कारण यसो हुन गएको कुराको सामान्य आकलन सहजै गर्न सकिन्छ। उहाँको सबैभन्दा कान्छो छोरा भएर पनि म स्वयं यस प्रश्नको पूरा उत्तर दिन असमर्थ रहेको महसुस गर्छु र उत्तर खोज्ने प्रयास गर्छु।

चौरानब्बे वर्षकी मेरी पूज्य मुमालेजस्तै म पनि सबैलाई चिन्दिनँ र भौतिक रूपमा भन्नुपर्दा जीवनका विविध कर्म र कर्मक्षेत्रका कारण हामी एकअर्कासित अलग भएको बर्सौं भइसक्यो। हाम्रा नातेदार, आफन्तमा कति नयाँ सन्तति जन्मिसकेका छन्, त्यसबारे म आफैँ पनि सूचना लिन सक्ने अवस्थामा छैन।

चिन्तन तहमा गएर भन्नुपर्दा मैले आफैँलाई चिन्नसकेको छैन र आफैँलाई चिन्नमा व्यस्त रहेको हुनाले परिवारका अन्य आदरणीय सदस्यहरूको बारेमा जानकारी लिन पर्याप्त समय पाइरहेको छैन। अहिले यही कौतुकका कारण म स्वयं मुमाको व्यापक परिवार कति ठूलो छ, त्यसको जानकारी लिन प्रयत्न गरिरहेको छु।

अहिले चलेको पारिवारिक परिभाषामा भन्नु पर्दा म मनमाया मैनाली सिटौलाको कोखबाट जन्मिएको र ठूलीआमा( पूज्य पिताजी हरिचरण सिटौलाकी जेठी श्रीमती)  लक्ष्मीदेवी पाठक सिटौलासमेतका एकै बाबुका एघार जना छोराछोरीमा सबैभन्दा कान्छो हुँ र हामी सबैको बाल्यकाल र अहिलेको समय पनि अत्यन्त प्रेममय रूपमा बितिरहेको थियो र छ।

यी सबैबाट फैलिएका परिवारहरूको पहिलो घेरा चौरासी जनाको छ। यसबाहेक मैले यहाँलाई जानकारी गराउनुपर्छ कि मेरो जीवनकालमा घरायसी किसिमले मैले छजना आमाहरूसित सम्पर्क गर्न पाएको छु। तिनमा व्यावहारिक सम्भावनामा चार आमाहरूसँग मात्र बढी सम्पर्कमा रहन पाए पनि मेरा सात आमाहरू हुनुहुन्छ र मेरो काइँलो दाइ देवेन्द्र सिटौला बाल्यकाफमा नै बितिसक्नुभएको हो।

अनि केही पहिले हाम्री एक भतिजी लीलादेवी पनि बितेकी हुन्। हाम्रा बुबाका चार दाजुभाइमा अहिले कोही पनि जीवित हुनुहुन्न। आठ जना फूपुहरूमा कान्छी फूपु कमला ओली झापा जिल्ला बिर्तामोडमा नब्बे वर्षको उमेरमा पनि सक्रिय जीवन बिताइरहनुभएको छ।

पिताजीका दुई श्रीमती अर्थात् हाम्रा दुईजना आमामध्ये पिताजी र मेरी ठूली आमा लक्ष्मीदेवी सिटौला अहिले अनन्तमा आकाशमा पुण्यात्माका रूपमा विचरण गरिरहनुभएको होला अथवा उक्त आत्माले अर्को जन्मको भोग प्रारम्भ गरेहोला।

मेरी ममतामयी कान्छी काकी देउमाया सिटौला अहिले झापाको चारपानेमा सय वर्षको उमेरमा रमाइरहनुभएको छ। उहाँले पुराना यादहरू सबै ताजै राख्नुभएको छ। अर्की सातौँ आमा मेरी मुमाकी बहिनी अथवा हाम्री सानिमा हाम्री गुरुआमा माता जननी हरिकला चुडाल गर्ग काठमाडौँको बानेश्वरमा हुनुहुन्छ। वहाँ हामी सबैकी ज्ञानमाता हुनुहुन्छ। उहाँलाई दिव्यज्ञान प्राप्त भएको छ।

जीवनयात्राका क्रममा मैले अर्की आमा रमला अधिकारी पराजुली र उहाँको परिवारलाई भेटेर उहाँहरूको अनौठौ प्रेम र सद्भावनाको अनुभूति गर्ने सौभाग्य प्राप्त गरिरहेको छु। उँहा मेरी जीवनसाथीको माता हुनुहुन्छ।

हाम्रा आमाहरूको परिवार मात्र बुझ्नलाई विशेष गरी ताप्लेजुङ, तेह्रथुम, झापा नुवाकोट, मकवानपुर आदि जिल्लाहरू र काठमाडौं महानगरपालिका, वीरगञ्ज महानगरपालिकालगायत नेपालका अन्य धेरै स्थानका साथै भारतको असम र नेपाली डायस्पोरामा भएका विपुल आफन्त उहाँहरूका परिवार हुन् भन्ने कुरा बुझ्नुपर्ने हुन्छ।

यसबाहेक भावनात्मक रूपमा भन्नुपर्दा विश्वमा रहेका सारा नेपाली र प्रत्यक्षपरोक्ष रूपमा सम्बन्धित भएका अन्य भाषाभाषीहरू अथवा सम्पूर्ण मानवजाति नै आमाका सन्तान हुन्। भनौं भने यो सारा सृष्टि चराचर नै मातृतत्त्वको सन्तान होइन त? यो व्यापकता अन्य सबै मातापितामा पनि लागू हुन्छ।

यात्रीज्यू, वास्तवमा धर्ती माताको परिवार कति ठूलो छ, कस्तो छ त्यो कुरा बुझ्न हामीले सृष्टिको परिवेशमा जानु आवश्यक हुन्छ भन्ने म ठान्दछु। यस्ती महान् नेपाल आमा धर्तीमाता र यस्ता ममतामयी मानवी आमाहरूका सन्तानहरू किन कोही यसरी निर्दयी अथवा गुणवान्, दु:खी र सुखी अनि कोही साधारण र फेरि कोही चाहिँविलक्षण प्रतिभाका असाधारण व्यक्तित्व भए? यही कुरा बुझ्न म उत्सुक छु र ज्यादै जिज्ञासु छु। म यसैको वास्तविक र आत्मिक खोजीमा भौँतारिरहेको छु।

प्रिय यात्रीज्यू, म तपाईंले पूज्य मूमालाई राख्नु भएको प्रश्न ‘अहिले छोरा कस्तो काम गर्दै छन् ?’ कै उत्तर समेट्ने प्रयासमा छु। म के गर्दै छु भन्ने सन्दर्भमा केही तथ्य समेट्न खोजिरहेको छु।

हामी नेपाली जातिहरू मिलेमा हामीले व्यापक रूपमा नयाँनयाँ सिर्जना र आर्थिक समृद्धि गर्न सकिन्छ भन्ने विश्वास लिएर त्यसैको अभियनमा अग्रसर भइरहेको छु। साथसाथै अर्कातिर आफू शान्त ध्यानमा बसेर आफैलाई चिन्ने चेष्टा गर्दैछु।

म प्रेमका बारेमा मेरा केही धारणा राख्न चाहन्छु, पृथ्वीमा म आएको यसलाई चिन्ने र बुझ्ने अनि फैलाउने मेरो कर्म हो भन्ने मलाई अवगत भएको छ। मेरो बुझाइमा यो संसार जुन रूपमा अगाडि बढ्दै गइरहेको छ, अबका दिनमा प्रेम,ध्यान र ज्ञानको शक्तिले मात्र विश्व समृद्धशाली र सुखमय बन्न सक्छ। मेरो साधनाकै क्रममा अहिले मलाई यही मेरो कर्म हो भन्ने कुरा प्रस्ट हुँदै आएको छ।

मेरो बुझाइमा हामी प्रत्येक मानव स्वयंमा प्रेम हौं तर हामीले यो ज्ञान बिर्सिएका छौं। त्यसैले हामी सृष्टितत्त्वको सत्यलाई गहन रूपमा मनमा सम्झेर के विश्वास गरौं भने जहाँजहाँ हामी जान्छौं त्यहीँ त्यहीँ प्रेमका बिम्बहरूले वातावरण प्रेममय र सुन्दर बनाउन सक्छौं।

प्रेम आफूभित्र हुन्छ, शाश्वत प्रेम निसर्त हुन्छ। यो अरूले आफूलाई दिएपछि मात्र प्रत्युत्तरमा दिइने कुरा होइन। निरपेक्ष रुपमा आफूबाट प्रवाह भइरहने प्रेमले कसैलाई सहयोग पुर्‍याउन सक्छ, कसैलाई करुणामय रूप दिन सक्छ, कसैलाई उत्साह भरिदिने माध्यम बनिदिन सक्छ।

आफूबाट प्रवाहित भएको यो नि:सर्त प्रेम अरूमा प्रक्षेपण हुँदा एकै रूपमा प्रक्षेपित हुन्छ भन्ने छैन। प्रेम बुझ्न अरूको पीडा, समस्या र करुणालाई अनुभूति गरेर त्यो व्यक्ति वा परिस्थितिमा आफूलाई रूपान्तरण अथवा समानुभूत गरेर त्यो व्यक्ति वा परिस्थितिलाई सच्चा र निस्वार्थ ढंगले सहयोग गर्नु नै प्रेम दिनु हो र त्यही मुहूर्तमा नै सच्चा प्रेमको उत्पत्ति र कार्यान्वयन हुन्छ भन्ने कुराको मलाई गहिरो विश्वास र ज्ञान भएको छ।

यात्रीज्यू, म एक साधारण जिज्ञासु कवि हुँ र कविताबाट आफ्ना भावना व्यक्त गर्ने कोसिस गरिरहेको छु। म नेपालजस्तो राष्ट्रको जिउँदो शहीदमध्ये एक हुन पाएकोमा गौरवान्ति महसुस गरेको छु र यसलाई अहोभाग्य प्राप्त गरेको ठानेको छु। जीवन जिउनका लागि मात्र होइन उत्कृष्ट सेवा दिन र विशिष्ट कर्म गर्न हो। यतिमात्र नभई परिवर्तनका लागि बलिदान दिन तयार हुनुपर्छ भन्ने मेरो विश्वास छ।

प्रिय यात्रीज्यू,

विज्ञान र प्रविधिका माध्यमबाट हामी जतिजति द्रूत गतिमा विश्व मानव जगतमा, उन्नति र प्रगति गर्दै आर्थिक र अन्य समृद्धिको चमत्कार देखाइरहेका छौँ त्यति नै अर्को पक्षबाट लोभी र पापी हुँदै मानवतामाथि निर्दयी हुँदैछौं। मानवतालाई मार्दैछौँ अनि आपसी भाइचाराबाट टाढिँदैछौं। यसको मूल कारण, हामी अध्यात्ममा धनी र दानी भएर पनि झन्झन गरीब बन्दै गइरहेकाछौं भन्ने महसुस भएको छ।

मानवताभित्र दानवता थाहा नै नपाई छिरेको छ। त्यसलाई प्रेम, ध्यान र ज्ञानका बलले मात्र हटाउन सकिन्छ भन्ने विश्वास ममा प्राप्त भएको छ। जब मानवआत्मा परमात्मासँग मिल्न थाल्दछ तब दिव्य ज्ञान र शक्ति प्राप्त हुन थाल्दछ। जब मान्छे भगवानको चेतनामा पुग्दछ र त्यस्तै सोच राख्दै आफ्नो सामर्थ्य स्मरण गर्दै कर्मज्ञान पहिचान गर्छ।

त्यसैले मेरा आमा र गुरुहरूबाट प्राप्त ज्ञान र सन्देशका माध्यमले अन्तरआत्माबाट प्रेमलाई ब्युँझाउन, ज्ञानमा गएर अध्यात्म जगाउन र अझ एकताबद्ध हुने सन्देश विश्व मानव जगतमा पुर्‍याउन, प्रेमको एक जिज्ञासु विद्यार्थी हुँदै नवयुगको परिवर्तनलाई तीब्रता दिन एक सहयोगीका रूपमा कार्य गर्न मलाई आज्ञा भएको छ भन्ने पूर्ण विश्वास जागेको छ।

यसका लागि मैले मेरी प्रेमिका एवम् जीवनसाथी रञ्जिता पराजुली सिटौला, तेह्र वर्षकी मेरी प्रिय छोरी कृपा सिटौलाको पूर्ण साथ र सहभागिता हुनेछ भन्ने कुरामा पूर्ण विश्वास राखेको छु, साथै मेरो अभियानमा सम्पूर्ण आमाहरूका परिवारहरूको पूर्ण साथ र सहभागिता हुनेछ भन्ने कुरामा पूर्ण विश्वास राखेको छु।

कुनै रगतको नाता, थर, जात, वर्ग, रंग, आस्था अनि भौगोलिक सीमा र रेखाभित्र मात्र परिवार सीमित हुँदैन भन्ने मेरो बुझाइ छ। यसको गहिराइ र व्यापकता बुझ्न, यसको परिभाषालाई फैलाउन र हाम्रो परिवारका नयाँ सदस्यहरूबाट सिक्न, भावना, शुभकामना, खुसी, हाँसो, ज्ञान र अनुभव आदि कुराहरू आदानप्रदान गर्न प्रेमबाट सुख शान्ति, समृद्धि, आत्मीयता र परिवर्तनको सन्देश बोकेर, सोही मर्म र धर्मलाई आत्मसात् गरेर गाडीबाट विश्व भ्रमण गर्ने तयारी गरेको छु।

मैले यसको जानकारी मलाई जन्मदिने माता मनमाया सिटौलाको चौरानब्बेऔं शुभ जन्मोत्सवको पावन अवसरको पवित्र दिन २०८० साल मङ्सिर ३ गते तदनुसार नोभेम्बर १९ मा अमेरिकाको भर्जिनियामा देवकोटा जयन्ती मनाउँदै गरेको पवित्र दिन पारेर बन्दै गरेको नेपाली अमेरिकन सामुदायिक भवनको प्राङ्गणमा नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानका आदरणीय कुलपति भुपाल राईज्यू तथा अन्य पदाधिकारीज्यूहरु, अन्तर्राष्ट्रिय नेपाली साहित्य समाज (अनेसास) का बोर्ड अफ ट्रस्टीका सभापति पदम विश्कर्मा, केन्द्रीय अध्यक्ष गोवर्द्धन पूजा एवं आदरणीय पदाधिकारीज्यूहरू, न्याक का अध्यक्ष डा. मदन उप्रेती, उप सभापति विना खड्का लामा तथा पदाधिकारीज्यूहरु, मेरा आदरणीय प्रिय मित्रहरू, मेरा आदरणीय जेठा दाजु विशिष्ट साहित्यकार प्रा.मोहन सिटौला लगायत अन्य विशिष्ट समाजसेवीहरुको समुपस्थितिमा मेरो यात्राको जानकारी सार्वजनिक गर्ने अनुपम सुअवसर प्राप्त भएको हो।

यसरी नै मेरो यात्राको शुभारम्भ वरिष्ठ साहित्यकार कृष्ण धरावासी, मञ्जु विमली र अमेरिकाको भर्जिनियाका समाजसेवी दम्पती गोविन्द र मन्दिरा मैनालीको पवित्र निवासमा उहाँहरूको परिवार र नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठानकी प्राज्ञ एवं कविता विभाग प्रमुख बाबा वस्नेत र परिवारको समुपस्थितिमा कविता वाचन र मेरो यात्रा भिडियो देखाएर मलाई कर्म दिने माता जननी हरिकला गर्गले दिव्य ज्ञान प्राप्त गरेको अलौकिक दिन मङ्सिर २६ गते तदनुसार डिसेम्बर १२ मा विश्व यात्राको शुभारम्भ गरेको छु।

अहिले भन्दा ३२ वर्ष अघि सन १९९१ मा नेपालबाट अमेरिका यात्रामा मेरो पहिलो मित्र आदरणीय साथी जनक केसीलाई अमेरिका उत्रिएको दिन डिसेम्बर २६, २०२३ मा आर्लिङ्गटनमा भेटेर यात्राको आशीर्वाद र शुभकामना पनि प्राप्त गरेँ । हामी संयोगले भर्जिनियामा आर्लिङ्गटनको एउटा एपार्टमेन्टमा आाएका थियौं।

त्यस्तै म अमेरिका आएको भोलिपल्ट नै उहाँको छोरीको विवाहमा निमन्त्रणा गर्नुहुने र कविता लेख्न सोही दिन प्रेरणा दिनु हुने अनेसासका पिता आदरणीय होमनाथ सुवेदीज्यूबाट अमेरिका आएको ३२ वर्ष पूरा गरेको दिन मा गएर आशीर्वाद लिएँ।

प्रिय यात्रीज्यू, मेरी आमालाई सोध्नुभएको जुन प्रश्न थियो, त्यसको अपूरो उत्तर अपूरो नै रहेको छ। मैले आफ्ना बारेमा मात्र थोरै भन्न सकेँ।

यात्रीज्यू,

यस्तो किसिमको यात्रा हामी नेपाली जातिको पहिलो यात्रा भएको हुँदा यसलाई साहस र सपनाको यात्रा, सृजना र समृद्धिको यात्रा, एकता र भाइचाराको यात्रा, प्रेम र खुशीको यात्रा, नयाँ पहिचान र इतिहासको यात्रा संझिंदै यसलाई नयाँ जीवन र चेतनाको खोजीको रूपमा पनि लिएको छु र सबैलाई यसरी नै लिइदिनु हुन तपाईंमार्फत हार्दिक अनुरोध गर्दै, सफलताको लागि सहभागिता जनाई साथ सहयोग दिनुहुन पनि जोडदार अनुरोध गर्दछु।

साथसाथै नेपाल सरकार, गैर आवासीय नेपाली संघ, अन्तर्राष्ट्रिय नेपाली साहित्य समाज र अन्य सबैसंस्थाहरु लगायत विदेशमा रहने सबै महानुभावहरूलाई साथसहयोगको लागि यही पत्रमार्फत जानकारी गराउँदै अनुरोध पनि गर्दछु।

मलाई नजिकमा बसेर माया गर्ने सबै महानुभावहरू र मलाई हिम्मत दिने डेलीगेट माननीय ह्यारी भण्डारी, कविहरू सुदीपभद्र खनाल, ऋषभदेव घिमिरे, नीलकण्ठ सुवेदी, जगन्नाथ पौडेल, शिव लामिछाने, प्रकाश नेपाल र प्रिय भाइ मनीष पोख्रेललगायत अन्य प्रेरणादायी सुपात्रहरूमा यही पत्रमार्फत हार्दिक धन्यवाद व्यक्त गर्दछु।

मलाई आशीर्वाद र असीम ऊर्जा प्रदान गर्नुहुने श्रद्धेय गुरुद्वय एलपी भानु शर्मा र रमेश नेपालप्रति हार्दिक कृतज्ञता ज्ञापन गर्दछु।

तपाईंलगायत सबैको प्रेमपूर्ण एवं एकताबद्ध साथ, सहयोग र सहभागिता एवम् आशीर्वादका लागि यही पत्रमार्फत् सबैलाई विनम्र अनुरोध गर्दछु। यो युग रूपान्तरणको समयमा साझा उद्देश्यलाई अभियानका साथ व्यापक रूपमा सबैमा पुर्याइदिनुहुन सविनय निवेदन गर्दछु।

अन्तमा, मेरो कवितासङ्ग्रह ‘हृदयका स्पन्दनहरू’ मा समेटिएको ‘प्रेम’ कविताका केही हरफ यहाँसम्म
बाँड्न अनुमति माग्दछु। यो लामो पत्र पढ्न तपाईँले दिनुभएको अमूल्य समयका लागि पुनः हार्दिक धन्यवाद!

सफलताको लागि हार्दिक शुभकामना ।

प्रेम:
प्रेमको कुनै रूप हुँदैन
प्रेमको कुनै रंग हुँदैन
प्रेमको कुनै बास्ना हुँदैन
प्रेमको कुनै आकार हुँदैन
प्रेमको कुनै सीमा हुँदैन

सृष्टि हो प्रेम
शक्ति र आशीर्वाद हो प्रेम
गीत र संगीत हो प्रेम
वर्तमान र भविष्य हो प्रेम
हर खुसीको अदृश्य जादु हो प्रेम !

अब, आफैँलाई र जीवनलाई प्रेम गरौं,
परिवार परिवारलाई प्रेम गरौं
आाफ्नो जन्मभूमि र जनतालाई प्रेम गरौं,
आाफ्नो कर्मभूमि र कर्मलाई प्रेम गरौं,
सबै आस्था र मानवतालाई प्रेम गरौं,

प्रकृति र विश्व ब्रह्माण्डलाई प्रेम गरौं,
प्रेमभित्रको प्रेमलाई प्रेम गरौं!

ॐ सर्वे भवन्तु सुखिनः
सर्वे सन्तु निरामयाः।
सर्वे भद्राणि पश्यन्तु मा कश्चिद्दुःखभाग्भवेत् ।
ॐ शान्तिः
ॐशान्तिः
ॐ शान्तिः !

विक्रम सम्बत् २०८१ मङ्सिर ३ साल तदनुसार इस्वी सम्वत् २०२४ नोभेम्बर १८ ।

आजभन्दा विक्रम सम्बत् ११८ वर्षपछाडि चैत्र ३१ पछि जन्मनुहुने विश्वका हरेक कुनामा रहने सबै सबै नेपाली मूलका नेपाली भाषीलाई सम्बोधन गर्दै, सम्झँदै म यो विशेष पत्रमार्फत् विशेष सन्देश अभिलेख गर्दैछु ।
त्यो समयसम्म विज्ञानले कुनै चमत्कार नगरे सम्भवतः आजकाे दिनसम्म पृथ्वीलोकमा जन्मेका हामी सबै मानव यस शरीरमा जीवित रहनेछैनाैँ ।

हाम्रा प्रिय सन्तानहरू,
म तपाईंहरूको करोडौँ गौरवशाली पुर्खाहरूमध्ये एक हुँ भन्न पाउँदा गौरवान्वित छु। त्यसमाथि पनि हाम्रो पवित्र पुण्यभूमि नेपालमा जन्मेको हुँ भन्न पाउँदा यस जुनीकाे मेरो मानव जीवन सार्थक भएको छ ।
तपाईंहरूका लागि म एउटा युग परिवर्तनको याे कथा लिएर उपस्थित भएको छु। यो कथा यो इतिहास हाम्रो कालखण्डमा एउटै मात्रै रहनेछ। यो कथा एउटा नारीको, एउटा सृष्टिको, एउटा पम्फाको फूलको अनि प्रेमको उत्पत्तिको हो । यो कथा एक नारीले बिताएको युगको हो, यो कथा एउटी आमाको हराएको सन्तानको हाे । यो एउटी आमाले आफ्नो सन्तानप्रति गर्ने ममताको कथा हो, यो कथा आउनेवाला युगको हो ।

आज विक्रम सम्वत २०८१ मङ्सिर ३ साल तदनुसार इस्वी सम्बत् २०२४ नोभेम्बर १८, मनमाया सिटौला अत्यन्तै प्रसन्न छिन् । आजभन्दा ९४ वर्षअगाडि उनी नेपाल अधिराज्यको ताप्लेजुङ जिल्लाको हाङपाङ गाउँमा यो शरीर लिएर मानव चाेलामा अवतरण भएकी हुन् ।

आज उनको बिहानी उनको गीतसँगै उनको कान्छो छोराको नृत्यबाट सुरु भयो Facebook messenger भिडियो कलमा । पहेँलो गालामा चुक्क भन्दै उनले गीतअघि र गीतपछि संयुक्त राज्य अमेरिकाको राजधानी वासिङ्टन डी सी मा रहेकाे उनको छोरालाई नेपाल अधिराज्यको राजधानी काठमाडौँबाट चुम्बन गरिन्। उनकी नातिनी कृपासँग खुशीले गद्गद् हुँदै दालभात तरकारी मज्जाले खानु है, दरो बन्नु, सबैलाई माया गर्नु, राम्रो पढ्नु अनि फोन गर्दै गर्नु है भनेर गालामा चुक्क भन्दै बिदा भइन् ।

आज उनी धेरै कुरा सम्झिन्नन् तर फोनमा कुरा गर्नेबित्तिकै वा भिडियोमा आउनेबित्तिकै सबैलाई गालामा चुक्क गर्न आतुर हुन्छिन् अनि दिलैबाट प्रकृति, हावा र आकाशले सुन्ने गरी हाँसिरहन्छिन् हाँसिरहन्छिन् । प्रेमको प्रवाह छोडिरहन्छिन् छोडिरहन्छिन् । आज उनले अतीतका धेरै घटना नसम्झे पनि उनका सबै कथा, उनले बिताएकाे सिङ्गो युगको कथा “मैले बिताएको युग” हामीलाई सम्झनास्वरुप उपहार दिएकी छन् । यस अर्थमा उनका स‌ंस्मरणहरू अब हामी र हाम्रा भविष्यका सन्तानहरूसँग सुरक्षित छन् ।

उनले आफूले गर्भमा सुरक्षित र प्रेमपूर्वक सम्हालेर राखी जन्म दिएर १४ वर्ष लामाे बात्सल्यप्रेमले नुहाएर हुर्काएकाे अतीनै पृय सन्तान गुमाएपछि उनकै प्रार्थना, आराधना, पुकार, इच्छानुरुप उनकै कोखबाट जन्मिएको एक अर्को जिज्ञासु बालक हुँ म ।

प्रिय ज्ञानी सन्तानहरू,
तपाईँहरूलाई हामी एउटा विशेष ज्ञान, सन्देश, प्रेम र उपहार केही कर्म छोडेर तपाईँहरूमाथि पूरा भरोसासहित जाँदैछौँ । तपाईँहरू मानव सृष्टिको पहिलो भाग्यमानी जाति बन्दै हुनुहुन्छ । तपाईँहरूका पुर्खाले समयको यो अत्यन्तै संवेदनशील क्षणमा गरेकाे आह्वानलाई कर्म सम्झेर धर्म गर्नुहुनेछ भन्ने हामी पूर्ण विश्वास राख्दैछौंँ । हाम्रो यस आह्वानले तपाईंका सन्तान जो हामी सबैका सन्तान हुनेछन्, उनीहरू संसारकै सबैभन्दा शान्त, खुशी, चेतनशील, समृद्धशाली, शक्तिशाली, ज्ञानी, ध्यानी र उत्कृष्ट जातिका रूपमा स्थापित हुनेछन् । यो तपाईं हाम्रो निरन्तर एक शताब्दीको योग, ध्यान र प्रकृतिको बलले मात्रै सम्भव हुनेछ ।

हे पराक्रमी सन्ततिहरू,
तपाईँहरूका पुर्खाका रूपमा हामी यतिखेर अत्यन्तै तीब्र परिवर्तनकारी युगमा छौँ, समयको अर्कै कालखण्डमा छौँ । हामी बाँचिरहेकाे याे युग जसलाई हामी कलियुग, अँध्यारो युग भनिरहेका छाैँ, हामी सबै मिलेर यस युगलाई अर्को उज्यालो र चेतनाको युगमा रूपान्तरण गर्ने अभियानमा जुटेका छाैँ । हामीभन्दा युगाैँअघिका हाम्रा माताहरू, देवीहरू, ऋषिमुनिहरू, सन्तमहात्मा र गुरुहरूले निरन्तर चलाइरहेको अभियानमा समाहित हुन तपाईँहरूका सबैसबै आदरणीय पुर्खाहरूलाई आह्वान गरिरहेका छाैँ ।
हामी कतिले आफ्नै अन्तरशक्तिलाई बिउँझाएर यो युगभन्दा अगाडि आइसकेको छौँ । कतिकाे अन्तरचेतनालाई यस भाैतिक युगको बादलले ढाकिदिरहेको छ। हामी सबै मिलेर यो बादल हटाइदिएर हामीले कल्पना गरेकाे नयाँ युग जसलाई चेतनाको युग, परिवर्तनको युग, प्रेमको युग, उज्यालो युग, संगम युग, सत्ययुग सबैले आफ्नो आफ्नो तरिकाले सम्बोधन गरिरहनुभएको छ, सँगसँगै बाँच्ने योजनाका साझा अभियानमा जुटेका छाैँ । हामी यसमा कत्ति पनि चिन्तित छैनौँ तर पूर्ण-परिवर्तनको अपेक्षा गर्नु एक विशाल चुनौती हो र पनि यसका लागि साहस, संयम, एकबद्धता, योग, ध्यान, ज्ञान र आध्यात्मिक शक्तिको जागरणको संयोजनबाट विश्वासको जगलाईलाई जन्माउनु अत्यन्तै जरुरी छ ।

हे हाम्रा विवेकी सन्ततिहरू,
जसरी घनाघोर औँशीको रातपछि क्रमशः सुन्दर पूर्णिमाको रात आउँछ, जसरी उकालो हिँड्दैहिँड्दै गइसकेपछि सबैतिर एकैपटकमा हेरेर धित मार्न पाइने मनमोहक उचाइ अवश्य आउँछ, त्यसै गरी दुःख, मेहनत र परिश्रमपछि सुख अनि सफलता र खुसीको फल अवश्य आउँछ । हामी लामो दुःख, बलिदानकाे अनुभव लिएर अनि अपराध, हिंसा, युद्ध, आतङ्क, घृणा, गाली, परित्याग, ईर्ष्या, लोभ, अज्ञानता, भय, नैराश्यता, त्रास सबैलाई चिर्दै उज्यालो युगमा प्रवेश गरिसकेका छौँ । प्रेमको न्यानो स्पर्शले हामीलाई छोइसकेको छ। हामीले आफ्नाे अन्तर हृदयबाट केवल हाम्रो तेस्रो ज्ञान नेत्रले अनुभूति गर्नु छ, हेर्नु छ, मात्र देख्नुछ अन्तर्दृष्टिबाट।

हे गौरवशाली सन्तानहरू,
कलियुगलाई रूपान्तरण गर्न मेरा पुर्खाहरूले साहस, योगदान, समर्पण, बलिदान गरेका थिए भनेर ऐना अगाडि गएर आफैँले आफैँलाई सलाम गर्नु, विश्वमा यिनै साहसी, वीर, अति-पराक्रमी जातिहरू थिए जसले युगलाई नै परिवर्तन गरे भनेर आफ्नै दुईटा हात जोडसँग मिलाउनु, प्रेम, योग, ध्यान, ज्ञान, अन्तरचेतना र आध्यात्मको बलले युगलाई नै परिवर्तन गरेका तिनै तिनै जातिको ज्ञानी सन्तान म हुँ भनेर आफैँलाई पिठ्युँमा ढ्याप मार्नु । “मेरा पुर्खाजस्तै म पनि छु” भन्दै अनि “मेरो जीवनमा आइपर्ने जस्तो पनि परिस्थितिलाई ग्रहण गर्दै मेरो अन्तरशक्तिबाट यसलाई समाधान गर्न सक्छु” भन्ने हिम्मत राख्दै “म धैर्य र अति-सहनशील छु” भन्ने पूर्ण विश्वास गर्दै अनि “हर परिस्थितिलाई सहजताका साथ समाधान गर्नु, मेरा साहसी, पराक्रमी, दूरदर्शी, प्रेमी, ध्यानी, योगी, आध्यात्मिक, विवेकी, एवं चेतनशील पुर्खाहरूले स्थापना गरेको यो ‘महामानव युग’लाई हामी सदा संरक्षण गर्नेछौँ” भनेर कटिबद्धताका साथ मानवीय र प्रकृतिको कानुनलाई सदा पालना गर्नु ।

मेरी माताश्री जन्मिनुभएको आजकै शुभ दिनमा आजभन्दा ३६५ दिन अगाडि मैले “विश्वप्रेम यात्रा”को ‘मानव एक परिवार’ भन्दै प्रारम्भिक योजना सार्वजनिक गरेको थिएँ । आजैबाट उक्त यात्रालाई निरन्तरताका साथ अगाडि बढाउँदै छु । म यस यात्राका क्रममा संसारभरिका प्रेमी मानवजनबाट प्रेमसम्बन्धी १० लाखवटा कविता लेखाएर त्यसकाे ज्ञान बटुल्दै विश्वको सबैभन्दा ठूलो पुस्तक निकाल्ने अभियानमा अगाडि बढेकाे छु । विश्व मानव समुदायलाई एउटा शान्त र प्रेमकाे महान् नवयुग दिने गरी परिवर्तनको अभियानका लागि मैले मेरो अबकाे जीवन पूर्ण रूपमा हर्षका साथ सहभागी भएर पूर्ण समर्पण गर्ने संकल्प र निर्णय गरिसकेकाे छु । याे सबै तपाईँ सन्ततिहरूले गाैरव गर्ने एक कालखण्डकाे पुर्खाकाे प्रतिनिधित्व गर्न सकूँ भन्ने अभिलाषाले भएकाे हाे ।

यो महापरिवर्तन र युग रूपान्तरणसम्बन्धी योजनाको विस्तृत जानकारी अगाडि निरन्तर उपलब्ध गराइँदै जानेछ। तपाईंका पुर्खाहरूलाई त्यो समयसम्म धैर्यवान भइदिनुहुन, कुनै प्रतिक्रियाहरू अहिले नै नदिनुहुन, तपाईहरुकै पत्र मार्फत विनम्र अनुरोध पठाउँदैछु। तस्पश्चात् तपाईँहरूका हामी सम्पूर्ण महान पुर्खाहरू एउटै शक्ति बनेर यो महानवयुग परिवर्तनमा सहभागी बन्नेछौं । उहाँहरूलाई यो सन्देश फैलाउन स्वतन्त्रता छ ।

सृष्टिकर्ता, ब्रह्माण्ड, प्रकृति र समयले ले हामीलाई  भविष्यको बारेमा सोच्ने, कल्पना गर्ने, योजना बनाउने क्षमता दिएको छ तर परिणाम जान्ने अधिकार र ज्ञान दिएको छैन ।
अगाडि आउने हरेक सफलताका लागि जानकारी लिन अनि सुझाव दिन र सहभागि बन्नको लागि म तपाईँहरूका सम्पूर्ण आदरणीय पुर्खाहरूलाई आजदेखि मेरो साइटमा VoiceOfKabin.Com मा  मेरो रचना मार्फत अथवा आवाज मार्फत राखी निरन्तर जानकारी गराउँदै जानेछु।

हार्दिक आभार !
तपाईँहरूलाई सदा प्रेम, शक्ति र आशीर्वाद ।
कवीन्द्रराज सिटौला “जिज्ञासु”

“‘मेरो देश प्रेमको देश” सन्देशका साथ

प्रेम कविताहरू सङ्कलन गरी विश्वकै विशाल कविताग्रन्थ “ग्रन्थ” तयारीका लागि

कवीन्द्र सिटौलाको विश्वयात्राबारे—प्रेसविज्ञप्ति—

विभिन्न सञ्चारगृहको प्रतिनिधित्व गर्दै उपस्थित समस्त पत्रकार मित्रहरु,

सप्रेम मेरो नमस्कार Û

मेरो परिचय— म को हुँ थाहा छैन, तर मेरा दिएको नाम कवीन्द्र सिटौला हो । मेरो जन्मस्थान पूर्वी नेपालको पहाडी जिल्ला तेह्रथुमको आठराई गाउँपालिकामा अवस्थित गाउँ चुहानडाँडा हो । मैले बाल्यकाल जन्मस्थानमै बिताएर प्रारम्भिक शिक्षा पूरा गरेँ । मेरो माध्यमिक र उच्च शिक्षाका व्रmममा म केही वर्ष झापामा बिताएपछि काठमाडौँ आएँ । सन् १९९१ देखि म संयुक्त राज्य अमेरिका भर्जिनिया राज्यमा जीवनसाथी रञ्जिता र छोरी कृपाका साथ स्थायी बसोबास गरिरहेको छु । अमेरिका प्रवेशपछि पारिवारिक जीवनयापनका लागि नियमित व्यवसाय गर्दै अमेरिका बसाइका प्रारम्भिक दिनदेखि नै म नेपाली समुदायको प्रतिनिधित्व गर्ने विभिन्न संघसंस्थामा स्वयंसेवकका रूपमा अविच्छिन्न रुपमा कार्यरत छु । साथमा म पत्रकारिता, कवितालेखन तथा पठनमा निरन्तर सव्रिmय छु ।

“मेरो देश प्रेमको देश” भन्ने अन्तर्नाद विश्वका सबै मानिसहरूको आआफ्नो मूल मन्त्र हो, साझा अभिव्यक्ति र मीठो सङ्गीत हो— हृदयमा सधँै गुञ्जिरहने । यो आ–आफैंमा स्वघोषित वा अघोषित रुपमा उपस्थित हुने राष्ट्रिय स्वाभिमान हो अनि आस्था र विश्वास

हो । राष्ट्रिय गौरवको भावनाका साथै साथमा सेवा अनि समर्पणको भाव सबैमा अन्तर्निहित हुन्छ Û देशप्रतिको प्रेम हरेक मानिसमा कुन रुपमा छचल्किएको हुन्छ भनेर जान्न अनि प्रेमको प्राकृतिक परिभाषा दश लाख हृदयबाट प्रस्फुटन गराउँदै शान्तिको अजस्र स्रोत प्रेमको संसारमा नै अहिलेसम्मको सबैभन्दा ठूलो ग्रन्थ तयार गर्ने अभियानले म विश्वयात्रामा निस्केको छु । मेरो देश प्रेमको देश को अर्को अर्थ मेरो संसार प्रेमको संसार, मेरो परिवार प्रेमको परिवार र प्रेमको विश्व पनि हो । यस ग्रन्थमा मेरो एक कवितासहित संसारभरिका विभिन्न क्षेत्रका उत्कृष्ट लेखक, चर्चित शासक, अन्वेषक, वैज्ञानिकसहित साधारण मानिसको समेत गरी कूल नौलाख उनान्सय हजार नौसय उन्नान्सय जना कविका कविता हुनेछन् । नेपालका सम्माननीय राष्ट्र«पति, प्रधानमन्त्रीदेखि साधारण व्यक्तिहरु र जेलजीवनमा रहेका व्यक्तिसम्मका प्रेमको भाव पोखिएका कविता यसमा सङ्कलन गर्ने मेरो योजना रहेको छ । यो बृहत अभियानको अर्को उद्देश्य संसारमा भएको नकारात्मक शक्तिलाई रूपान्तरण गर्दै “पृथ्वी मेरो घर हो विश्वका सबै मानिस हामी एक परिवार हौँ” र हाम्रो सम्बन्ध केवल प्रेम मात्र हो भन्ने अनुभूति गराउँदै प्रेमको सकारात्मक वातावरणलाई सुधार्नु, सहयोग गर्नु, दिगो टेवा दिनु हो ।

म एक नेपाली हुँ, गैरावासीय नेपाली । सम्पूर्ण विश्वभावलाई शाश्वत भाइचाराको आत्मीय नाताले समेट्ने प्रयास गर्दै, सबैको साथ सहयोग लिने र दिने उद्देश्य राखेर म यस अभियानमा निस्केको छु । मेरो मूल उद्देश्य विश्वका १०० भन्दा बढी मुलुकमा पुगेर आफैँले नेपालका गौरवमय विषयवस्तुको जानकारी गराउँदै उनीहरुलाई नेपालप्रति आकर्षण गराउने हो । प्रेमको सन्देश दिँदै र उनीहरुको प्रेमसम्बन्धी भावना कवितामा समेट्दै नेपाललगायत सबै देशमा बसेका मानिसको प्रेमका माध्यमबाट मात्र मानवीय भावना प्रगाढ बनाउन सकिन्छ भनेर आह्वान गर्र्न पनि म यो अभियानमा लागेको छु । मेरो यस अभियानले मूल रुपमा नेपालको नयाँ आयामबाट अन्तर्राष्ट्रि«य पहिचान गराउने कार्यका लागि धेरै प्रभावकारी हुन सक्छ भन्ने आफ्नै हृदयमा प्रकट भएको गुन्जनले मैले यो अभियानमा थालेको हुँ । मेरो यस अभियानको सार्वजनिक सूचना र जानकारीका लागि तपाईं पत्रकार जगतको निरन्तर साथ सहयोग मलाई हरबखत आवश्यक रहनेछ भन्ने तथ्यबारे पनि यहीँ जाहेर गर्न चाहन्छु ।

नेपालदेखि नै र लामो समयको अमेरिका बसाइकै व्रmममा मैले नेपाल र नेपालबाहिरका विभिन्न आध्यात्मिक सद्गुरुहरू, धार्मिक गुरुहरू, मातादेवीहरू, सिद्ध, सन्त, महन्तहरूसँग भेटघाट र साक्षात्कार गर्ने अवसर पाएँ। मेरो बाल्यकालदेखिको अध्यात्मप्रतिको खोज, जिज्ञासाको समाधान यस्तै आध्यात्मिक व्यक्तित्वसितको भेटघाटबाट हुँदै गएको अनुभव भइरहेको छ । इन्द्रियले खोजेको र भेटेको संसारबाट आफू हराउँदै गएको महसूस हुन थालेपछि मैले आध्यात्मिक साधनालाई गहिरो बनाउन थालेँ । यसै क्रममा मलाई बोध भयो— आध्यात्मिक साधना अर्थात् ध्यानले शरीरका रूपमा रहेको व्यक्तिलाई उसको जीवनको मूल अर्थात् आत्मातिर फर्कन सिकाउँछ, त्यही साधनाका क्रममा मैले आफू जन्मेको देश, म जन्मेहुर्केको मेरो जन्मभूमि नेपाल र जन्मस्थल आठराईको चुहानडाँडालाई सम्झन पुगेँ । यो सम्झनाले मलाई लगातार भित्रैबाट उचालिरह्यो । मेरो यो जीवन अस्तित्व हुनुभन्दा अगाडि म कहाँ थिएँ भनेर मेरो अन्तरचेतनाले मलाई गम्भीर प्रश्न गरिरह्यो, अनि केही वर्षयतादेखि म यसको खोजीमा अझ सव्रिmय भएर उत्सुकता साथ लागिरहेको छु ।

‘आफू जन्मेको देश र जन्मस्थान फर्कन के समस्या भयो र ? फर्के भइहाल्छ नि’ भनी उत्तर दिन सहज हुन सक्छ । तर, म अमेरिकाबाट एक्लै फर्कन चाहिरहेको छैनँ । मैले नेपालमा विवाह गरेर हामी अमेरिका आएर यहीँ कामधाम गरेर बसेको धेरै वर्ष भयो । मेरा केही सामाजिक र व्यावसायिक जिम्मेवारीहरू पूरा गर्नुछ । मैले नेपालबाट विवाह गरी साथमा ल्याएर यहीँ कर्म गरेर बसेकी मैले मेरी धर्मपत्नी र अमेरिकामा जन्मेर यहीँ हुर्कँदै यहाँको वातावरणमा अभ्यस्त भइसकेकी मेरी किशोरी छोरीलाई पनि साथमा लिएर फर्कनु छ । उनीहरूका इच्छा र आकाङ्क्षाहरूलाई अवश्य सम्मान गर्दै साथ दिने नै छु ।

म नेपाल गएर गुमनाम हराउन चाहन्नँ र मेरी छोरीका सपनालाई नेपालमा गएर निराकारमा लुकाइदिन पनि चाहन्नँ । मेरो जस्तै कुनै अर्को अभियान लिएर नेपाल फर्कने प्रवासी नेपालीहरू पक्कै पनि धेरै हुनुहुन्छ, हामी सबैले उदाहरण हुने किसिमले तयारी गर्नुपर्ने हुन्छ । त्यसका लागि मैले के गर्न सक्छु त ? यस प्रश्नले मलाई बारबार झस्काइरह्यो । मेरा प्रातः स्मरणीय पिता हरिचरण सिटौलाले महान् शिक्षासेवीको भूमिकामा चुहानडाँडामा स्कुलकलेज स्थापना र सञ्चालन गर्नमा महत्वपूर्ण अग्रणी योगदान दिनुभयो । निरक्षर रूपमा गृहिणीको भूमिकामा रहेर पनि सद्पथमा सदैव अग्रसर हुन हामीलाई प्रेरणा दिएर मेरी ९५ वर्षीय मुमा मनमाया सिटौलाले काठमाडौँबाट आशीर्वाद दिइरहनुभएको छ । पिताजी र आमा लक्ष्मीदेवीका पुण्यात्माले पनि माथिबाट सदा सद्भाव दिइरहेको मलाई अटल विश्वास भइरहेको छ । यसका साथै झापाबाट १०२ वर्षकी चिरञ्जीवी शताब्दी कान्छी काकीआमा देउमाया सिटौलाले जीवित दिव्यताको भावमा मलाई सदैव आशीर्वाद दिइरहनुभएको छ ।  यही सन्दर्भमा म दिवंगत ठुला बुबा, ठुली आमा, काकाहरू, काकी, फपुहरू र दाइ भाउज्यूहरू अनि ज्ञात—अज्ञात बन्धुहरूलाई र आठराईमा रहनुहुने नरहनुहुने सबै सम्मानित अग्रज र जनसमुदायलाई  पनि म यसरी नै उच्च सम्मानका साथ  सम्झिरहन्छु । सम्पूर्ण पुर्खाको दिव्याशिष लिइरहन पाउने भूमिका रहेको मेरो जन्मस्थानको र जन्मभूमि नेपालको युगयुगसम्म चर्चा रहिरहोस् भन्ने सपनाका साथ म मातृभूमि फर्कने योजनाले विश्वयात्रा गर्दैछु । हाम्री गुरुआमा माता जननी हरिकला चुडाल गर्ग र बुढीबजु देवी माता पद्मादेवी सेढाईका आज्ञा आशीर्वाद लिँदै सम्पूर्ण गुरुदेवहरू, महात्माहरू,माताहरूको आशीर्वाद लिँदै म यात्रामा निरन्तर रहनेछु ।

 

विश्वयात्राका व्रmममा म मानिसको मनमा रहने ‘प्रेम के हो र यो कहाँ हुन्छ ÷ कसरी गरिन्छ’ भन्ने भावना लिखित रूपमा खोतल्न चाहन्छु र यो प्रेमको अमर परिभाषालाई मेरो जन्मुभूमि नेपालमासुरक्षित राखी विश्वका कविहरुका सन्ततिलाई  युगयुगसम्म नेपालभ्रमण गर्ने स्थायी माध्यम तयार गर्न चाहन्छु । म यसो किन गर्न खोजिरहेको छु भन्ने कुरा म तल संक्षेपमा बुँदागत रूपमा प्रस्तुत गर्दछु ः

 

१.      सन् २०२३ मा मेरो विवाहको २५ वर्ष पूरा भएको अवसरमा मेरी धर्मपत्नीसँग युरोप भ्रमणमा गएका बेला मैले संसारका २० खुशी देशको सूचीमा धेरै युरोपेलीे देशको नाम देखेपछि अनुभव गरेको थिएँ, ती २० देशमा भएका सबै कुरा नेपालमा छन् तर नेपालमा त्यो भन्दा बढी अर्को कुरा पनि छ— त्यो हो अध्यात्म चिन्तन र अभ्यासको उद्गमस्थलका रूपमा चिनिनु पर्ने

नेपाल । तर नेपाल त्यस वर्ष ७८ औँ स्थानमा रहेछ । यस वर्ष अझ तल झरेर सन् २०२४ मा त ९३ औँ स्थानमा पुगेको छ । संसारभरिको विकास र मातृभूमिको आध्यात्मिक गरिमा र यसको महत्ता बुझेका अनि नेपाल र नेपालबाहिरका सयौँ मुलुकमा छरिएर रहेका नेपालीले प्रयास गरेमा नेपाललाई छिट्टै विश्वको बीस खुशी देशको सूचीमा सूचीकृत गर्न सकिन्छ । यसका लागि पनि मैले अध्यात्म भावले दिने गहिरो प्रेम फैलाउँदै प्रेमको परिभाषालाई सर्वव्यापक बनाउन चाहेको हुँ ।

२.      नेपालको आम्दानी वैदेशिक रोजगारीबाट आएको रेमिट्यान्सबाट होइन, नेपालमा विदेशी पर्यटकको आवागमन बढाएर दिगो र चामत्कारिक रूपमा आर्थिक प्रगति गर्न सकिन्छ । त्यसका लागि मैले कल्पना गरेको यस विशाल कविता अभियानका माध्यमबाट धेरै नेपालीलाई यसमा समाहित गरेर नेपालीलाई कर्मठ भएर स्वदेश जाने र विदेशी मित्रहरूलाई नेपाल घुम्न जाने आधार तयार गरिदिन सक्छु भन्ने लागेर मैले नेपालमा केही नयाँ कार्यको अगुवाइ गर्ने योजना बनाएको छु ।

३.      अध्यात्म–चिन्तन र अभ्यासकोे मूलभूमि नेपाल हो, जहाँ आदियोगी देवाधिदेव भगवान् शिवले व्रmीडा गर्नुभएको अनि माता गौरीले यहीँ जन्मेर तपस्या गरी भगवान् शिवसँग विवाह गर्नुभएको हो । भगवान् शिवबाट निसृत योग चिन्तन र  अभ्यासको आदिभूमि हिमालयक्षेत्र र समग्र नेपाल हो । अनेकन् ऋषिमहर्षिले संसारकै प्राचीन भाषा संस्कृतको प्रयोग गरी कैर्यांै प्राचीन ग्रन्थ रचना गरेको भूमि पनि नेपाल हो । यसको जानकारी विश्वलाई दिन अब साँच्चै ढिला भइसकेको छ । संसारलाई हामीले दिने भनेको यही मानवसभ्यताको आदिभूमि, अध्यात्मको साधना प्रारम्भ भएको भूमि अनि हाम्रा हिमालयहरूको प्राचीनतासित जोडिएको गौरवको जानकारी दिने हो । नेपाललाई योग, ध्यान, ज्ञान, शान्ति, अध्यात्म र एक पवित्र प्रेम भूमि बनाउन अग्रजहरूले गर्नुभएको प्रयासलाई अर्को एउटा इटा थप्नु मेरो कार्य र कर्म रहनेछ ।

४.      भगवान् बुद्धको जन्मभूमि हालको नेपाल हो भनेर हामीले अन्तर्राष्ट्रिय जगत्लाई विभिन्न समयमा भन्दै सफाइ दिइरहनुपर्ने अवस्था रहेको छ । यी लगायतका अनेकन् कार्यहरू छन्, जुन हामी एकै माध्यमबाट पूरा गर्न सक्दछौँ । यसका लागि धेरै नेपालीलाई यस अभियानमा साथ लिएर विश्वभ्रमण गर्दै अन्ततः आफू मातृभूमि फर्कन र नेपालीहरूलाई पनि आफ्नै मातृभूमि नेपालमा मानसिक र भौतिक रूपमा फर्काउने अभियानका लागि मैले यो निर्णय गरेको हुँ । संसारभरिका लेखक÷कविका एकएक कविता सङ्कलन गरी १० लाख कविताको एकै ग्रन्थ बनाउने अभियानसहित विश्वभ्रमणमा निस्कने व्रmमको प्रारम्भ गरिसकेको छु र केही महिनाअघिदेखि अमेरिकाबाट कवितासङ्कलन कार्य शुरु भइसकेको छ  ।

 

यो कविताग्रन्थ कस्तो हुनेछ ? कहाँकहाँबाट कसकसको कविता कसरी सङ्कलन हुनेछ र यसको संरक्षण तथा सार्वजनिकीकरण कसरी गरी सबैका लागि उपलब्ध हुनेछ ? म यी र अन्य विषयबारे विस्तृत र बुँदागत रूपमा प्रस्तुत गर्दछु—

 

१.              संसारभरिका १० लाख जनाबाट प्रति लेखक एकमात्र कविता लिएर १० लाख कविता आफ्नै हातले लेखेको सङ्कलन गरिनेछ ।

२.              दस (१०) लाख कविताको शीर्षक एकै हुनेछ— प्रेम के हो ? प्रेम कहाँ हुन्छ÷ कसरी हुन्छ ?

कविहरूले प्रेम के हो ? भन्ने शीर्षकमा चार लहर र प्रेम कहाँ हुन्छ ÷ कसरी हुन्छ ? भन्ने शीर्षकमा चार लहर कविता लेख्नेछन् ।

३.      दस (१०)  लाख कविता एकै किसिमको एकै आकारको नेपाली कागजमा सम्बन्धित कविको आफ्नै हस्ताक्षरमा लेखाइनेछ । लेखक परिचयसहित कविता लेख्न मिल्ने गरी कविता फाराम तयार गरिएको छ, जहाँ कविहरूले उनीहरूको देब्रे हातको साहिँली आँैलाको प्रेमछाप लगाउन सक्ने कोठा राखिएको छ । देब्रे हातको साहिँली औँलाको नशाको प्रत्यक्ष सम्बन्ध मुटुसँग रहेको र यो औंला प्रेमको केन्द्र हृदय अर्थात् मुटुक्षेत्रसँग गाँसिएकाले प्रेमछाप समेतको अनुरोध गरिएको हो । संसारका विभिन्न देशमा जन्मेका कविको हस्ताक्षर र उनीहरूको आँैलाको  ‘प्रेम छाप’ हेर्नका लागि भविष्यका कैयन् पुस्ताले नेपालको भ्रमण गर्नेछन् र संसारकै एक विशाल कविताग्रन्थ हेर्न नेपाल भ्रमण गर्ने पर्यटक र विशेष गरी ग्रन्थमा समेटिएका कविका परिवारजन, शाखासन्तान, तिनका साथी सम्बन्धित सबैमा नेपालप्रतिको अभिरुचि जागृत हुनेछ भन्ने मैले परिकल्पना गरेको छु ।

४.      यो कविताग्रन्थ दुई भाषा — नेपाली र अङ्ग्रेजीमा हुनेछ । अङ्ग्रेजी भाषामा हुनुको अभिप्राय संसारलाई प्रेमको अभिव्यक्तिमा एकै स्थलमा समेट्नु हो । अनि बढीभन्दा बढी क्षेत्रका व्यक्तिलाई प्रेमबारे उनीहरुको अभिव्यक्ति प्रस्तुत गर्ने अवसर दिनु हो । यसबाटै नेपाललाई प्रेमको भूमिका रूपमा चिन्ने विश्वसमुदायको सङ्ख्यामा बृद्धि हुनेछ भन्ने हो ।

५.              कविताहरू १०० भन्दा बढी मुलुकका कविहरूबाट लेखाइनेछ । यसमा समेटिने कविहरूमा

नेपालबाट

      नेपालका वर्तमान र पूर्व राष्ट्र«पतिहरू

      वर्तमान र पूर्व प्रधानमन्त्रीहरू, मन्त्रीहरू, विभिन्न राजनीतिक कर्मीहरू

      नेपालका वयोवृद्ध, समकालीन र युवा पुस्ताका साहित्यकारहरू

      प्राध्यापकहरू, विद्यालयका शिक्षकहरू

      कलेज र विद्यालयका विद्यार्थीहरू

      धार्मिक तथा आध्यात्मिक गुरुहरू, रिम्पोचेहरू, माताहरू, आनीहरू

      आध्यात्मिक सद्गुरुहरू, अम्बे, सन्त, महन्त, साधकहरू

      खेलाडीहरू, संस्कृतिकर्मीहरू, नेपाली सेना र प्रहरीहरू,

      कर्मचारीहरू, चलचित्रकर्मीहरू, कलाकारहरू, जेल जीवनमा रहेका व्यक्तिहरू

      विभिन्न सम्प्रदायको प्रतिनिधित्व गर्ने नेपाली जातजातिहरू

      नेपालका सबै ७७ जिल्लाका कवि, कलाकारहरू

      विश्लेषक, दार्शनिक, पत्रकार, गीतकार, सङ्गीतकार, गायक, बाद्यवादक, मजदुर, किसान, डकर्मी, सिकर्मी र पूजारीहरू

      डाक्टरहरू, स्वास्थ्यकर्मीहरू, इन्जिनियरहरू, पाइलट्हरू, उद्यमीहरू, समाजसेवीहरू

नेपालबाहिरबाट

      संयुक्तराष्ट्र« संघका वर्तमान् र पूर्व महासचिवहरू, प्रतिनिधिहरू

      संयुक्त राज्य अमेरिकाका वर्तमान र पूर्व राष्ट्र«पतिहरू

      बेलायत, क्यानडा, अमेरिका, दक्षिण अमेरिका, क्याराबियन क्षेत्र, अफ्रिका, अष्ट्र«ेलिया, एसिया, युरोप गरी छ महादेश र यिनका बीचबीचका विभिन्न क्षेत्र र देशका लेखक, कवि कलाकारहरू यथाशक्य सबै वा प्रनितिधित्व हुने गरी १०० भन्दा बढी मुलुकका राष्ट्रप्रमुख , सरकार प्रमुख, र पूर्व राष्ट्र«प्रमुख र सरकार प्रमुखहरू

      सरकारका प्रतिनिधिहरू, देशदेशका नेताहरू

      नोबेल पुरस्कार विजेता लेखकसमेत अरु विश्वविख्यात लेखकहरू,

      विभिन्न मुलुकका सेना, प्रहरीहरू, जेल जीवनमा रहेका व्यक्तिहरू

      सामाजिक अभियन्ताहरू, विश्वविख्यात खेलाडीहरू, चलचित्र कलाकारहरू

      गायक तथा सङ्गीतकार, बाद्यबादकहरू

      विश्वविद्यालय र विद्यालयका प्राध्यापकहरू, शिक्षकहरु तथा विद्यार्थीहरू

      विभिन्न क्षेत्र र पेसामा रहेका साहित्य साधक तथा साहित्यप्रेमीहरू

      धार्मिक गुरुहरू, आध्यात्मिक गुरुहरू, चिन्तकहरू, विश्लेषकहरू, साधकहरू

      पत्रकारहरू, अन्वेषक, वैज्ञानिक र विश्वविख्यात उद्यमीहरू, विश्वविख्यात कम्पनीका सीइओहरू ।

६.      कविताहरू नेपाली भाषामा कम्तीमा ६ लाखदेखि ७ लाखको सङ्ख्यामा हुनेछन् भने अङ्ग्रेजीमा ३ देखि ४ लाख हुनेछन् ।

७.      यो अभियान नेपाल र नेपालीलाई पुस्तौँपुस्तासम्म चिनाउने एक गौरवमय आयोजनाका रूपमा संस्थागत गर्दै विकास गरिनेछ । सम्भव भएसम्म ७० प्रतिशत जति लेखककहाँ आफैँ पुगेर कविता लेखाउनेछु वा सङ्कलन गर्नेछु । । यसो गर्दा मैले हरेक व्यक्तिसित नेपालबारेका केही तथ्य बताउन र नेपालभ्रमणप्रति उनीहरूलाई आकर्षित गर्न सफल हुनेछु भन्ने आशा गरेको छु ।

कवितासङ्कलनका लागि समय र ग्रन्थको स्वरुप

८.      यो पुस्तक तयार हुन अहिलेको तयारीअनुसार बढीमा पाँच वर्ष लाग्नेछ । त्यो भनेको मैले यस अभियानमा १८२५ दिन

बिताउनुपर्नेछ । औषतमा ८ घन्टा दैनिक यस काममा लाग्दा मैले १४६०० घन्टा स्रष्टासित बिताउनु पर्नेछ । मैले यस क्रममा पाँच वर्षमा यो कार्य पूरा गर्न दैनिक लगभग ८०० कविता सङ्कलन गर्नुपर्नेछ । त्यसको आवश्यक तयारी गरिरहेको छु । ७० प्रतिशत अथवा ७ लाख कविता आफैँले सङ्कलन गरिसकेपछि ३० प्रतिशत अर्थात् तीन लाख कविता इमेलबाट सङ्कलन गर्ने गरी योजना गरेको छु ।

९.      यो ग्रन्थका लागि १० लाख कविता सङ्कलनको कार्य पूरा भइसक्दा २२०० रिम कागज प्रयोग हुनेछ । यसको तौल ४५०० किलोग्राम अर्थात् ४५ क्विन्टल हुनेछ । स्रष्टाले लेखेको मूलप्रतिको सुरक्षित भण्डारण तेह्रथुमको चुहानडाँडामा बनाइने विशाल पुस्तकालय र रिसर्च सेन्टरमा हुनेछ । यसलाई प्राविधिक रूपमा पुस्तौँसम्म सुरक्षित रहने गरी यससँग सम्बन्धित प्राविधिक विज्ञसँग परामर्श लिएर भण्डारण गरिनेछ । ३० रिम बराबर अर्थात् १५,००० प्रति कविताको एक चाङ लगाइयो भने पनि ६७ वटा चाङमा यसलाई सुरक्षित गर्नुपर्नेछ ।

१०.    १० लाख कविताकै डिजिटल प्रति तयार गर्न सबै पृष्ठलाई स्क्यान गरी कम्प्युटरमा र क्लाउड डाटाबेसमा सुरक्षित गरिनेछ । पुस्तकालयमा किताब हेर्न आउँदा आफन्त वा विश्वका चर्चित व्यक्तिले लेखेका कविता र उनीहरूको हस्ताक्षर हेर्न चाहनेका लागि ७२ इन्चको स्क्रीनमा हेर्न सकिने व्यवस्था मिलाइनेछ ।

११.     १० लाख कवितालाई मूलप्रतिको स्क्यानभन्दा अलग तरिकाले अभिलेख राख्न र किताब तयार गर्न कम्प्युटर टाइप गरी किताबको रूप दिइनेछ । यसो गर्दा १५०० पृष्ठका दरले विभिन्न भाग बनाउँदा ६६७ वटा भाग बन्नेछन् । पूरै कविता र कविको नाम तथा जन्म देशसमेत अभिलेख राख्दा कम्तीमा १ करोड शब्द टाइप हुनेछ ।

१२.    कम्प्युटरमा टाइप गर्न ३० शब्द प्रतिमिनेटका दरले टाइप गर्ने दक्ष टाइपिस्टले प्रतिदिन ६ घन्टाका दरले हप्तामा ६ दिन लगातार यो काम गर्दा उनलाई ९२५ दिन अर्थात् लगभग २ वर्ष ८ महिना लाग्नेछ । स्क्यान गर्ने १ व्यक्तिलाई पनि लगभग डेढ वर्ष लाग्नेछ । यसका लागि अमेरिका र नेपालमा सचिवालय सहयोगीहरुको व्यवस्था अलगअलग गर्ने तयारी गरेको छु ।

१३.    सबै कविता सङ्कलनका लागि एकएक घरमा पुगेर सम्भव नहुने भएकाले कविता लेखिने फाराम र कागजबारेको निर्देशिका सामुहिक रूपमा पठाएर तपसिलका माध्यमबाट आफैँ उपस्थित भएर सम्भव भएसम्म लेखकहरुसँग प्रत्यक्ष भेटघाट गरी वा सङ्कलन केन्द्रहरू मार्फत उहाँहरूको प्रेम कविता लिनेछु । यसका लागि तपसिलका संस्थाहरूसँग समन्वय गर्ने तयारी प्रारम्भ गरिसकेको छु––

नेपालमा

      नेपाल प्रज्ञा प्रतिष्ठान

      नेपालका पुस्तकालयहरू

      त्रिभुवन विश्वविद्यालय तथा क्याम्पसहरू

      नेपाल संस्कृत विश्वविद्यालयसहितका अन्य विश्वविद्यालय तथा मातहतका क्याम्पसहरू

      नेपालको काठमाडौँ केन्द्रित साहित्यिक संस्थाहरू

      काठमाडौँ उपत्यकाबाहिरका साहित्यिक संस्थाहरू

      विद्यालयहरू, कलेजहरू

      पुस्तकालयहरू

नेपालबाहिर

      विभिन्न देशमा रहेका नेपाली दूताबासहरू

      अमेरिकामा प्रधान कार्यालय भई ३० भन्दा बढी देशमा रहेका ६० भन्दा बढी संख्यामा रहेका अन्तर्राष्ट्रि«य नेपाली साहित्य समाजका सबै च्याप्टरहरू

      गैरआवासीय नेपाली संघ तथा त्यसका विभिन्न देशमा रहेका शाखाहरू

      अमेरिकामा रहेका विभिन्न नेपाली समुदायका प्रतिनिधि संस्थाहरू÷अमेरिकामा रहेका विभिन्न देशका दूताबासहरू

      लाइब्रेरी अफ काँग्रेस तथा अमेरिकाका विभिन्न राज्यका काउन्टीमा रहेका स्थानीय पुस्तकालयहरू

      विभिन्न मन्दिर, गुम्बा, मस्जिद, चर्च, गुरुद्वारहरु

      अन्य धार्मिक तथा आध्यात्मिक साधनास्थलहरू

      अस्टे«लिया, युरोप, अफ्रिकाका विभिन्न मुलुकमा रहेका नेपाली संस्थाहरू, कलेजहरू

      एसियाका विभिन्न मुलुक तथा भारत र भुटान, बर्मामा रहेका नेपाली प्रतिनिधि संस्था, विद्यालय, कलेजहरू तथा तिनका र अन्य विभिन्न पुस्तकालयहरू

      विश्वका विभिन्न देशमा रहेका विविध सामाजिक, सांस्कृतिक संघसंस्था,

पुस्तकालय, विभिन्न पुस्तकालय, कलेजहरू

      नेपाल र नेपालबाहिर रहेका देशप्रेम र यस अभियानमा स्वःस्फूर्त जोडिनुहुने सहृदयी व्यक्तित्वहरु ।

१४.    नेपाल र नेपालीको हामीसित बाँचिरहेको वर्तमान पुस्तामात्र नभई पछिका जन्मने कैयन पुस्ताले गौरव गर्न सक्ने सोच राखेर यो विशाल अभियानसहितको कठिन यात्राको परिकल्पना प्रारम्भमा मैले एक्लै गरेको हुँ । यस सोचलाई अत्यन्त सम्मान गर्दै मलाई अमेरिकामा मेरो पहिलो प्रवेशदेखि नै माया गर्नुहुने आदरणीय अग्रजदेखि मेरो समवयी मित्रहरूले समेत साथ दिइरहनुभएको छ । यसमा नेपाल र नेपालबाहिरबाट विभिन्न प्रभावशाली व्यक्तित्वहरू जोडिने व्रmम बढिरहेको छ । अब यो अभियान मेरो परिकल्पनाबाट फव्रिmएर नेपालीको साझा अभियानको रूपमा  रुपान्तरित भइसकेको छ । मलाई अझ ऊर्जा दिने नेपालीजनको हौसलाले नै आर्थिक, सामयिक तथा प्राविधिक रुपमा कठिन भएर असम्भव पटक्कै नभएको यो चुनौतीपूर्ण कार्य समयमै सम्पन्न गर्न मेरो आँट अझ बढेर आएको छ ।

१५.    यसमा तपाईँको कविता हुनेछ, अहिलेसम्म विश्वमै सर्वाधिक लेखकका एकएक कविता रहने गरी तयार हुने यस  विशाल ग्रन्थमा नेपाली भएका कारण तपाईँको पनि मेरो बराबर नै स्वामित्व हुनेछ । यो तयार हुँदासम्म हामी नेपालीको साझा आयोजनाका रूपमा सम्पन्न हुनेछ जसले हरेक पुस्ताका विदेशीलाई नेपाल खोज्दै जान थप आधार तयार हुनेछ ।

१६.    पाँच वर्षको अनवरत विश्वयात्रामा मैले संसारका धेरै मुलुकमा हवाइजहाज र गाडीबाट आफैँ पुगेर कविता सङ्कलन गर्दा हुने खर्च एक अभियान्ताका रुपमा मेरा लागि अर्को चुनौतीका रूपमा प्रस्तुत भएको छ । यसका लागि अमेरिकामा रहेका मेरा केही उदारमना मित्रहरूबाट ‘मुठीदान’ शुरु भएको छ । म पुगेका सबै मुलुकमा रहेका सहृदयी नेपालीजनले मेरो होस्टेमा हैँसे गरी यसलाई हामी नेपालीको गौरवमय काम हो भनेर अर्थदान, श्रमदान, ज्ञानदान, समयदान, प्रेमदान अथवा प्रायोजक बनेर साथ दिनुहुनेछ भनेर मैले हार्दिक अपेक्षा गरेको छु ।

१७.    यो लक्ष्य पूरा गर्नका लागि नेपाल सरकार र अमेरिकी सरकारबाट आवश्यक सहयोगको लागि पहल गर्ने योजना बनाएको

छु । जुनजुन देशमा पुग्छु त्यो देशको सरकारको, युनाइटेड नेसनका पनि आवश्यक सहयोगको लागि पहल गर्ने योजना बनाएको छु । छिटै यो अभियानलाई पाँच वर्षमा पूरा गर्न कम्तीमा नेपाल र अमेरिका गरी दुई देशमा सचिवालयसहित विभिन्न भूमिकामा सहयोगीहरुको एक समूह बन्नेछ, मेरो परिकल्पनाबाट प्रारम्भ भएको यो अभियान हामी बनेर अघि बढ्नेछ, जसबारे हामी यसपछि पत्रकारजगतलाई आवधिक रुपमा कार्यप्रगति विवरण दिँदै जानेछौँ ।

यस लक्ष्यलाई कार्यान्वयन र पूरा गर्न प्रारम्भमा हामी तपसिलका व्यक्तिहरुको एक मूल समिति चयन गरिएको छ साथै आगामी दिनमा इच्छुक र सक्षम अभियन्तालाई निरन्तर यस समूहमा जोडिनेछ —

कवीन्द्र सिटौला, अमेरिका  —      परिकल्पनाकार एवं मुख्य अभियन्ता

शिव लामिछाने, अमेरिका    —     योजना निर्देशक

ऋषभदेव घिमिरे, नेपाल      —     सम्पर्क सचिव

लक्ष्मण भट्टराई, नेपाल       —     प्राविधिक संयोजक

प्रेम राजा महत, अमेरिका  —       सल्लाहकार

नेपाल र नेपालीको गौरव चिनाउँदै यस पुस्ताका हामी नेपालीको विश्वचिनाउने साझा अभियानमा साथ दिई यसबारे नेपाल र नेपालबाहिरको जगतलाई सुसूचित गरिदिनुहुन सबै पत्रकार मित्रहरुमा म हार्दिक अनुरोध गर्दछु । आजको यस पत्रकार सम्मेलनमा समय दिनुभएकामा सबैप्रति मा हार्दिक आभार प्रकट गर्दछु ।

 

—कवीन्द्र सिटौला, अमेरिका

परिकल्पनाकार एवं मुख्य अभियन्ता

हाल बिर्तामोड २ चारपाने, झापा

आइतबार, माघ २० २०८१, (Sunday, February 02, 2025)

;Dks{ : voiceofkabin.com

voiceofkabin@gmail.com